Ο καυστήρας είναι μια συσκευή προσαρμοσμένη πάνω στο λέβητα μέσα στην οποία επιτυγχάνεται η ανάμειξη του καύσιμου υλικού, υγρού ή αερίου με τον αέρα έτσι ώστε να προκαλείται και να συντηρείται η καύση.
Ξεχωρίζουμε τους καυστήρες ανάλογα με το είδος του καυσίμου αλλά και την κατασκευή και λειτουργία τους.
Έτσι τους διακρίνουμε σε καυστήρες:
- Ελαφριού πετρελαίου (diesel)
- Ακάθαρτου πετρελαίου (μαζούτ)
- Φυσικού αερίου, υγραερίου, φωταερίου
- Ειδικών καυσίμων (όπως λιπαντικά ή βιομάζα)
- Μικτών καυσίμων
Αλλά και σε καυστήρες:
- Ατμοσφαιρικούς: Καυστήρες που το καύσιμο ενώνεται με το οξυγόνο του αέρα που βρίσκεται ελεύθερο στην ατμόσφαιρα ή καλύτερα δεν διοχετεύεται από κάποιο ανεμιστήρα.
- Περιστροφικούς: Πρόκειται για καυστήρες υγρών καυσίμων που «πετούσαν» το καύσιμο στο χώρο καύσης μέσω περιστρεφόμενων «ποτηριών».
- Διασκορπισμού: Είναι οι πιο συνηθισμένοι και ονομάζονται έτσι γιατί διασκορπίζουν το καύσιμο πρεσάροντάς το με μικρή πίεση (7 bar) και λέγονται μη πιεστικοί ή με μεγάλη πίεση (10-15 ή και 20 bar) και λέγονται πιεστικοί.
Άλλος ένας διαχωρισμός γίνεται ανάλογα με τις βαθμίδες συμπίεσης ή καλύτερα ανάλογα με τα στάδια της καύσης και έτσι έχουμε μονοβάθμιους ή διβάθμιους ή πολυβάθμιους καυστήρες. Η λειτουργία των μή πιεστικών καυστήρων κρίθηκε αντιοικονομική και ρυπογόνα, μιας και ο άτονος διασκορπισμός και η αδυναμία για περισσότερη πίεση στον διοχετευόμενο αέρα είχαν σαν αποτέλεσμα την ατελή καύση του πετρελαίου.
Στη θέρμανση έχουν καθιερωθεί κυρίως οι πιεστικοί καυστήρες διασκορπισμού, ενώ οι καυστήρες μαζούτ χρησιμοποιούνται μόνο στη βιομηχανία και μακριά από αστικά κέντρα.
«Ισχύς του καυστήρα» ονομάζεται η μέγιστη δυνατή κατανάλωση καυσίμου κατά τη λειτουργία του και εκφράζεται συνήθως σε kg/h (βάρος καυσίμου ανά ώρα). Η ισχύς του καυστήρα πρέπει να αναγράφεται πάνω σε ανθεκτική πινακίδα στην οποία πιο αναλυτικά πρέπει επίσης να αναγράφεται:
α) Ο κατασκευαστής
β) Ο τύπος του καυστήρα
γ) Το έτος κατασκευής
δ) Ο αριθμός παραγωγής
ε) Η ωριαία μέγιστη και ελάχιστη παροχή καυσίμου σε kg/h
στ) Το είδος καυσίμου
ζ) Ενδείξεις για τις προδιαγραφές που τηρήθηκαν στην κατασκευή και σήματα ελέγχου και ποιότητας. Τα Ελληνικά πρότυπα για τους καυστήρες υγρών καυσίμων είναι τα ΕΛΟΤ 276 και 386.
Καυστήρες διασκορπισμού υψηλής πίεσης.
Ένας καυστήρας πετρελαίου είναι ένα σύνολο εξαρτημάτων και οργάνων που σκοπό έχουν:
1. τη προετοιμασία του πετρελαίου προς καύση.
2. την έναυση του καυσίμου.
3. τη παροχή του αέρα για την επιτέλεση της καύσης.
4. την κατεύθυνση της φλόγας προς την εστία καύσης.
5. τον έλεγχο της φλόγας.
Οι καυστήρες διασκορπισμού υψηλής πίεσης είναι σχεδόν οι μόνοι που χρησιμοποιούνται σήμερα. Θα τους συναντήσουμε με μονοφασικό κινητήρα όταν η ισχύς τους είναι μέχρι 200000 Kcal/h περίπου, ενώ οι μεγαλύτερης ισχύος είναι ως επί τω πλείστον τριφασικοί. Μια άλλη διάκριση είναι σε μονοβάθμιοι και σε διβάθμιοι.
Σε κάθε καυστήρα υψηλής πίεσης διακρίνουμε διάφορα λειτουργικά συστήματα. Ας τα γνωρίσουμε:
Σύστημα παροχής καυσίμου.
Περιλαμβάνει:
1. Τον κινητήρα (μοτέρ).
2. Την αντλία πετρελαίου.
3. Το μπεκ ή ακροφύσιο ψεκασμού.
4. Την ηλεκτρομαγνητική βαλβίδα πετρελαίου.
5. Τον σωλήνα πετρελαίου ή ράβδο μπεκ.
6. Το κόμπλερ της αντλίας
7. Τον προθερμαντήρα πετρελαίου (όταν υπάρχει).
Σύστημα παροχής αέρα.
Περιλαμβάνει:
1. Τον κινητήρα (μοτέρ).
2. Τον κορμό ή σώμα ή κέλυφος.
3. Τον ανεμιστήρα ή φτερωτή.
4. Την κεφαλή ή μπούκα ή φλογοσωλήνα.
5. Τον διασκορπιστήρα ή αναμικτήρα ή στροβιλιστή.
6. Το τάμπερ αέρα.
7. Το ρυθμιστικό του αέρα (της θέσης της ράβδου μπεκ).
Σύστημα ανάφλεξης.
Περιλαμβάνει:
1. Τον μετασχηματιστή.
2. Τα ηλεκτρόδια ή σπινθηριστές ή αναφλεκτήρες.
3. Τα καλώδια υψηλής τάσης.
Σύστημα ελέγχου και αυτοματισμού.
Περιλαμβάνει:
1. Τον προγραμματιστή ή εγκέφαλο ή ηλεκτρονικό.
2. Την βάση του προγραμματιστή.
3. Το φωτοκύτταρο ή φωτοαντίσταση.
4. Την ηλεκτρομαγνητική βαλβίδα πετρελαίου.
ΠΗΓΗ: Παναγιώτης Φαντάκης | 
Login