Ο Καυστήρας είναι μια συσκευή προσαρμοσμένη πάνω στον λέβητα μέσα στην οποία επιτυγχάνεται η ανάμειξη του καύσιμου υλικού (π.χ. φυσικό αέριο) με τον αέρα έτσι ώστε να προκαλείται και να συντηρείται η καύση. Οι καυστήρες φυσικού αερίου χωρίζονται σε 2 μεγάλες κατηγορίες, τους ‘πιεστικούς’ και τους ‘ατμοσφαιρικούς’ οι οποίοι προσαρμόζονται στους αντίστοιχους ‘πιεστικούς’ ή ‘ατμοσφαιρικούς’ λέβητες. Η ποιότητα κατασκευής και η αξιοπιστία του καυστήρα είναι το καθοριστικό κομμάτι για την καλή απόδοση μιας εγκατάστασης.
Οι πιεστικοί καυστήρες αερίου σχεδιαστικά έχουν σημαντικές ομοιότητες με τους πιεστικούς καυστήρες diesel, αλλά και ουσιαστικές διαφορές. Οι οποίες διαφορές ευρίσκονται στο τρόπο παροχής του καυσίμου αερίου και στους τρόπους ελέγχου της φλόγας.
Τα κοινά εξαρτήματα που διακρίνουμε είναι:
Ο κορμός.
Ο κινητήρας.
Η φτερωτή ή ανεμιστήρας.
Ο μετασχηματιστής.
Τα ηλεκτρόδια έναυσης του καυσίμου.
Ο αυτόματος καύσης ή ηλεκτρονικό.
Η μπούκα.
Η φλογοκεφαλή.
Το τάμπερ του αέρα.
Οι μεγάλες διαφορές στους πιεστικούς καυστήρες αερίων καυσίμων, είναι στο σύστημα παροχής καυσίμου και στο σύστημα ελέγχου της καύσης.
ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΡΟΧΗΣ ΚΑΥΣΙΜΟΥ
Το αέριο προσέρχεται για καύση ωθούμενο από τη πίεση που επικρατεί στο δίκτυο διανομής ή στη δεξαμενή καυσίμου και έτσι δεν υπάρχει ανάγκη αντλίας.
Στο σύστημα παροχής καυσίμου περιλαμβάνονται:
Φίλτρο αερίου.
Ρυθμιστής πίεσης.
Πρεσσοστάτης.
Ηλεκτρομαγνητική βαλβίδα αερίου.
ΡΑΜΠΑ ΠΑΡΟΧΗΣ ΚΑΥΣΙΜΟΥ
1.Διακόπτης αερίου.
2.Φίλτρο γραμμής αερίου.
3.Ρυθμιστής πίεσης.
4.Πρεσοστάτης χαμηλής πίεσης.
5.Πρεσοστάτης υψηλής πίεσης.
6.Ηλεκτρομαγνητική βαλβίδα.
7.Ηλεκτρονικό καυστήρα.
Φίλτρο αερίου.
Τοποθετείται αμέσως μετά το διακόπτη παροχής αερίου. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται για φιλτράρισμα είναι:
1.Συνθετικός κετσές. Τον συναντάμε σε φίλτρα για μικρές παροχές αερίου.
2.Σήτα από χαλκό.
3.Σήτα από αλουμίνιο.
O ρυθμιστής πίεσης.
Ρυθμιστή πίεσης θα συναντήσουμε:
Πριν τους μετρητές παροχής αερίου. Αυτοί ανήκουν στην αρμοδιότητα της εταιρίας διανομής αερίου.
Ενδεχομένως στη κεντρική γραμμή παροχής του κτιρίου, αμέσως μετά το διακόπτη που ακολουθεί το μετρητή του αερίου.
Στις τοπικές συσκευές, για την τελική ρύθμιση της πίεσης παροχής του καυστήρα.
Ρυθμιστής πίεσης καυστήρα.
Η μέγιστη πίεση λειτουργίας των οικιακών καυστήρων αερίου είναι:
Για φυσικό αέριο 20–25 mbar.
Για υγραέριο 30–50 mbar.
Προκειμένου να αγοράσουμε ένα ρυθμιστή πίεσης θα πρέπει να γνωρίζουμε:
Τη πίεση εισόδου του αερίου ή καλύτερα την αναμενόμενη μέγιστη και ελάχιστη πίεση εισόδου του αερίου.
Τη πίεση του αερίου που θέλουμε να έχουμε στην έξοδο του ρυθμιστή.
Τη παροχή του αερίου σε m3/h που θέλουμε να περάσει από το ρυθμιστή. Προτείνεται να επιλέγεται ρυθμιστής, για παροχή μεγαλύτερη κατά 30% από την επιθυμητή, για να μην έχουμε αύξηση της πίεσης κατά το κλείσιμο της ηλεκτρομαγνητικής βάνας αερίου.
Το είδος του αερίου που θα χρησιμοποιηθεί σαν καύσιμο, (φυσικό αέριο, υγραέριο ή κάποιο άλλο)
Ο πρεσσοστάτης αερίου.
Η πίεση του αερίου προς το καυστήρα δε πρέπει να πέσει κάτω από μια ελάχιστη τιμή, γιατί υπάρχει κίνδυνος επιστροφής της φλόγας προς τη συσκευή και πρόκλησης βλάβης. Ο πρεσσοστάτης επιτηρεί την πίεση του αερίου που πάει στο καυστήρα. Είναι δε ηλεκτρικά συνδεδεμένος με την ηλεκτρομαγνητική βαλβίδα αερίου, μέσω του ηλεκτρονικού καύσης. Αν η πίεση του αερίου πέσει κάτω από μια ελάχιστη τιμή, μία ηλεκτρική επαφή ανοίγει και το ηλεκτρικό ρεύμα προς την ηλεκτρομαγνητική βαλβίδα αερίου διακόπτεται και η βαλβίδα κλείνει. Έτσι η παροχή αερίου προς τον καυστήρα διακόπτεται και ο καυστήρας σταματά.
Ηλεκτρομαγνητική βαλβίδα αερίου.
H ηλεκτρομαγνητική βαλβίδα αερίου, τοποθετείται ακριβώς πριν το καυστήρα.
Η αποστολή της είναι:
Να διακόπτει την παροχή του αερίου όταν ο καυστήρας δεν λειτουργεί για οποιοδήποτε λόγο.
Να ρυθμίζουμε, από μια βίδα ελέγχου που έχει, την ποσότητα του αερίου που θα πάει στο καυστήρα.
Κατά το ξεκίνημα του καυστήρα, να δίνουμε μειωμένη παροχή αερίου, που ανέρχεται στο 10–40% της ονομαστικής, για να έχουμε ομαλή έναυση. Η φάση αυτή της λειτουργίας ονομάζεται φορτίο έναυσης.
Να αυξάνει προοδευτικά την ποσότητα του αερίου από την έναυση, μέχρι την ονομαστική παροχή όπου θα έχουμε κανονική λειτουργία με πλήρες φορτίο. Το πλήρες φορτίο το καθορίζουμε εμείς από ρυθμιστικό κοχλία που φέρει η βαλβίδα. Αυτό το προοδευτικό άνοιγμα της παροχής του αερίου συντελεί στην εκκίνηση χωρίς θορύβους και προβλήματα, που στους πιεστικούς λέβητες είναι ιδιαίτερα έντονα.
MULTI BLOCK
Τα τελευταία χρόνια τα εξαρτήματα που αποτελούν το σύστημα παροχής αερίου κατασκευάζονται σαν ενιαία κατασκευή, που ονομάζεται multi block. Έτσι απλοποιείται και μειώνεται σημαντικά η εργασία τοποθέτησης του καυστήρα αερίου.
ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΝΑΥΣΗΣ.
Η έναυση στους πιεστικούς καυστήρες αερίου δεν διαφέρει από αυτή των πιεστικών καυστήρων πετρελαίου. Δηλαδή, γίνεται με ηλεκτρικό τόξο, το οποίο δημιουργείται μεταξύ δύο ηλεκτροδίων. Τα ηλεκτρόδια τροφοδοτούνται, μέσω καλωδίων, με υψηλή τάση, από ένα μετασχηματιστή 220V – 5000V. Ο μετασχηματιστής ελέγχεται από το ηλεκτρονικό του καυστήρα. Η διαφορά με τους καυστήρες πετρελαίου έγκειται στο ότι ο σπινθηρισμός δεν ξεκινά μαζί με τον προαερισμό, αλλά λαμβάνει χώρα στο τέλος του. Αυτό γίνεται γιατί η φάση του προαερισμού στους καυστήρες αερίου, έχει μεγάλη διάρκεια και δεν υπάρχει λόγος ο σπινθήρας να διαρκεί τόσο.
ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΛΕΓΧΟΥ.
Το σύστημα αυτό ελέγχει:
Την ύπαρξη αέρα καύσης.
Την ύπαρξη φλόγας.
ΕΛΕΓΧΟΣ ΑΕΡΑ ΚΑΥΣΗΣ
Ο έλεγχος του αέρα γίνεται από ένα πρεσσοστάτη αέρα, ο οποίος ενεργοποιείται από την υποπίεση ή υπερπίεση που δημιουργεί ο ανεμιστήρας κατά τη λειτουργία του.
Υπάρχουν τρεις τρόποι για να ελεγχθεί η λειτουργία του ανεμιστήρα.
1. Έλεγχος της πίεσης στη κατάθλιψη του ανεμιστήρα.
2. Έλεγχος της υποπίεσης στην αναρρόφηση του ανεμιστήρα.
3. Έλεγχος της διαφοράς πίεσης κατάθλιψης – αναρρόφησης.
ΕΛΕΓΧΟΣ ΦΛΟΓΑΣ
Όπως και στους καυστήρες πετρελαίου, έτσι και στους καυστήρες αερίου, υπάρχει ανάγκη ελέγχου της καύσης. Επειδή όμως το αέριο κατά την καύση του δε παράγει λαμπρή (φωτεινή) φλόγα δεν είναι δυνατό ο έλεγχος αυτός να γίνει με φωτοκύτταρο.
Τα συστήματα που χρησιμοποιούνται είναι:
1. Λυχνία υπεριώδους ακτινοβολίας.
Κατά τη καύση παράγεται υπεριώδης –UV–, ακτινοβολία. Μια δίοδος ανιχνεύει την υπεριώδη ακτινοβολία της καύσης και ενημερώνει το ηλεκτρονικό του καυστήρα ότι όλα βαίνουν καλώς. Αν σταματήσει η εκπομπή της UV ακτινοβολίας το ηλεκτρονικό μπλοκάρει το καυστήρα. Ο έλεγχος της καύσης με UV λυχνία εφαρμόζεται κυρίως σε καυστήρες μικτής καύσης. Το μειονέκτημα των λυχνιών UV είναι ότι έχουν σχετικά μικρή διάρκεια ζωής.
2. Ηλεκτρόδιο ιονισμού.
Το σύστημα ιονισμού, βασίζεται στο φαινόμενο της διέλευσης ηλεκτρικού ρεύματος μεταξύ ενός ηλεκτροδίου και της γείωσης, με τη παρεμβολή φλόγας. Ένα ηλεκτρόδιο μπαίνει μέσα στη φλόγα και λόγω του ιονισμού που προκαλείται από τη καύση, διαρρέετε από ρεύμα. Το ρεύμα αυτό οδηγείται με καλώδιο, στο ηλεκτρονικό ενημερώνοντας το για την ύπαρξη φλόγας. Αν η φλόγα διακοπεί το ρεύμα μηδενίζεται, ο καυστήρας μπλοκάρει και θα πρέπει να πατήσουμε το κόκκινο κουμπί του ηλεκτρονικού για να επανεκκινήσει, εκτελώντας από την αρχή το πρόγραμμα προαερισμού. Υπό κανονικές συνθήκες καύσης, το ρεύμα ιονισμού είναι της τάξεως των 15–20 μΑ και μπορεί να ελεγχθεί με αμπερόμετρο. (Ανάλογα τον κατασκευαστή του αυτόματου καύσης.)
ΠΗΓΗ: Παναγιώτης Φαντάκης | 
Login